Τρίτη 15 Ιουλίου 2014


una furtiva lagrima..
σε λουπα,απο χτες το βραδυ που ξημερωσα να βλεπω το  Match Point.. 
μιση ωρα πριν τελειωσει  την σταματησα την ταινια..δεν ηθελα να δω τη συνεχεια..βγηκα εξω,ξαπλωσα στην αιωρα,προσπαθησα να κοιμηθω..
με βασανιζε.
αυτο που ειχα δει και αυτο που ειχα αφησει στη μεση..
σηκωθηκα ξανα,αναψα τσιγαρο,πατησα το play..επρεπε να δω το τελος.. 

I palpiti, i palpiti sentir, τραγουδουσε  συνεχώς ο Caruso... 
οι χτυποι της καρδιας που σμιγουν με τους αναστεναγμους.. 
σ ενα παραλληλο συμπαν..
ετσι και στο σινεμα....παραλληλη δραση.. 
πότε?
ποτέ ξανα.. 
γι αυτο δεν θελω να βαζω τονους..κοιτα πως η ιδια λεξη γινεται ερωτηση και απαντηση μαζι..κοιτα πως ενα σημειο στιξης τ αλλαζει ολα..
εχω μεινει μ ενα ερωτηματικο στο χερι που δεν εχω τι να το κανω..εχω εναν τονο και δεν μπορω να τον τοποθετησω στη ληγουσα..
(σε ποια ειπες?)



 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου