τοσα χρονια του μιλουσα γι αυτο το μερος....το ποσο μ εχει μαγεψει,τις ιστοριες που εζησα εκει,τους ανθρωπους που γνωρισα..τη Λινα,την λατρεμενη μου Λινα,που εμεινε εκει,μου την πηρε το νησι,μαζι με την καρδια μου..

δεν ηθελε.δεν ηθελε να  πηγαινουμε μαζι σε μερη που ειχα παει με αλλους ..κι ας ηταν πριν τον γνωρισω..δεν ηθελε να βρεθει αντιμετωπος με τις αναμνησεις μου..υπηρχαν κι αυτα τα θεματα,βλεπεις..αλλη φορα θα τα κουβεντιασουμε..

καλοκαιρι του 97..δεν το ξεραμε,μα ηταν το τελευταιο μας καλοκαιρι..ειχε ηρεμησει..καπως..δεν  ξερω πως,δεν ξερω τι,αλλα ειπε..ας παμε στο νησι σου διακοπες..ας παμε μαζι στην Πατμο..

ειχα τοσο μεγαλη χαρα..αναστατωμενη,ξαφνιασμενη και φοβισμενη μαζι που  μου γινοταν το χατηρι,μηπως μου ελεγε ψεμματα?μηπως ηταν παλι καμμια δοκιμασια απ αυτες που συνηθιζε,να δει πως θα αντιδρασω?
ανυπομονη να δω το νησι μετα απο τοσα χρονια..να βρω τις απαντησεις που εψαχνα.. σε ερωτησεις που δεν τολμουσα καν να αρθρωσω..το νησι θα το εκανε αυτο,του ειχα εμπιστοσυνη..

..ειχα κλεισει   ενα μικρο studio στον δρομο για τη Χωρα..κοντα στην Αποκαλυψη..ηθελα να βλεπω  το λιμανι..τη Σκαλα..
το ταξιδι κραταει σχεδον ολη μερα..φτασαμε νυχτα,περασμενες 10..εκεινος δεν μιλουσε..
ανεβηκαμε στο δωματιο,λιγα τα φωτα στη Σκαλα,σκοταδι τριγυρω,ησυχια.. καπου,ενας γκιωνης..
τον κοιτουσα,φοβομουν να ρωτησω..δε μιλουσε..ξεκινησα να τακτοποιω τα πραγματα μας,ριχνοντας κλεφτες ματιες,υπηρχε στην ατμοσφαιρα κατι,σαν αυτην τη σιωπη που υπαρχει παντα λιγο πριν την καταιγιδα..
δεν ειχε καθησει καθολου..πηγαινοερχοταν μεσα στο δωματιο,εβγαινε στο μπαλκονι,σα θηριο σε κλουβι..                     ετρεμα...
-τι συμβαινει?
-κοιτα..δεν μπορω εδω..θελω να φυγουμε..παμε στο λιμανι,να παρουμε το καραβι να παμε..ξερω γω,στη Ροδο..
-?
-δεν μπορω ρε παιδι μου..δεν..μ αρεσει..δεν ..αισθανομαι καλα,δεν ξερω..να φυγουμε.θελω να φυγουμε..
                                Βαθειες ανασες.Προσπαθησα να κρυψω την ταραχη μου.Το εννοουσε..
-Σοφια, ξερω ποσο πολυ ηθελες να ερθεις,συγνωμη,ομως δεν μπορω..Ασε με να φυγω μονος μου,κι εσυ μεινε.αφου ηθελες τοσο να ερθεις εδω...
                              Ηταν αλλος που μιλουσε..δεν γινοταν να τα λεει εκεινος αυτα..να μεινω?να φυγει μονος του?
-δεν ειναι τοσο απλο..δεν εχει καραβι,παρα μονο αυριο το βραδυ,στις 10..προσπαθησε σε παρακαλω να ηρεμησεις..δεν υπαρχει περιπτωση να μεινω εδω χωρις εσενα..κανε υπομονη,δωσε λιγο χρονο,αν μεχρι αυριο αισθανεσαι το ιδιο,θα φυγουμε μαζι..
Με τα πολλα,πεσαμε να κοιμηθουμε..ολη νυχτα τον ακουγα να στριφογυριζει,να σηκωνεται,ν αναβει τσιγαρο,να ασφυκτια..εκανα πως κοιμομουν..

Χαραξε..τον ακουσα να σηκωνεται,ν ανοιγει την πορτα..δεν εβγαλα αχνα..ωρα μετα,γυρισε στο κρεββατι..μ αγκαλιασε ψιθυριζοντας  με "αλλη "φωνη..

Γιατι δεν μου ειπες ποτε οτι το λιμανι ειναι μια μεγαλη καρδια?