Στο ταξίδι της επιστροφής απ' τη Ζυρίχη στην Πράγα,
ο Τόμας αισθάνθηκε ν αρρωσταίνει στην ιδέα ότι η συνάντησή του με την Τερέζα ήταν το αποτέλεσμα έξι απίθανων τυχαίων γεγονότων.
Αντίθετα, όμως ,μήπως κι ένα γεγονός δεν είναι τόσο πιο σπουδαίο και φορτωμένο σημασία,όσο εξαρτάται από ένα μεγαλύτερο αριθμό τυχαίων περιστατικών?
 Μόνο το τυχαίο μπορεί να ερμηνευθεί ως μήνυμα.
Αυτό που συμβαίνει από ανάγκη,αυτό που είναι αναμενόμενο και που καθημερινά επαναλαμβάνεται δεν είναι παρά κάτι βουβό.
 Μόνο το τυχαίο μιλάει.
Προσπαθούμε να το διαβάσουμε όπως διαβάζουν οι τσιγγάνες στο φλυτζάνι,
τα σημάδια που αφήνει το κατακάθι του καφέ.
 Η παρουσία του Τόμας στο εστιατόριό της, ήταν για την Τερέζα η εμφάνιση του απόλυτου τυχαίου.
Ήταν μόνος του σ'ένα τραπέζι,μπροστά σ'ένα ανοιχτό βιβλίο.
Σήκωσε τα μάτια του επάνω της και χαμογέλασε
« Ένα κονιάκ!»
 Τη στιγμή εκείνη,το ραδιόφωνο έπαιζε μουσική.
 Η Τερέζα έφυγε για να φέρει ένα κονιάκ και γύρισε το κουμπί του ραδιοφώνου για να δυναμώσει τον ήχο.
Είχε αναγνωρίσει τον Μπετόβεν.
Τον ήξερε από τότε που είχε έρθει σε τουρνέ στη μικρή πόλη ένα κουαρτέττο της Πράγας .
 Η Τερέζα (καθώς ξέρουμε φιλοδοξούσε να «εξυψωθεί»)
 πήγε στο κοντσέρτο.
Η αίθουσα ήταν άδεια
Βρέθηκε μόνη της με τον φαρμακοποιό και τη γυναίκα του.
Υπήρχε λοιπόν ένα κουαρτέττο μουσικών πάνω στη σκηνή και ένα τρίο ακροατών στην αίθουσα,
αλλά οι μουσικοί είχαν την ευγένεια να μην ματαιώσουν το κοντσέρτο και να παίξουν γι'αυτούς μόνον,ένα βράδυ ολόκληρο,τα τρία τελευταία κουαρτέττα του Μπετόβεν.
 Ο φαρμακοποιός είχε καλέσει μετά τους μουσικούς σε δείπνο και είχε παρακαλέσει την άγνωστη ακροάτρια να πάει μαζί τους..
Από τότε, ο Μπετόβεν είχε γίνει για κείνην η εικόνα του κόσμου
«από την άλλη πλευρά»,η εικόνα του κόσμου στον οποίο απέβλεπε.
Τώρα, καθώς ερχόταν απ'το μπαρ μ'ένα κονιάκ για τον Τόμας
προσπαθούσε να διαβάσει αυτό το τυχαίο:
πώς ήταν δυνατόν την ίδια στιγμή που έτρεχε να σερβίρει ένα κονιάκ σ'
αυτόν τον άγνωστο που της άρεσε,να είχε ακούσει Μπετόβεν;
Το τυχαίο είναι που κάνει τέτοια μάγια,όχι το αναγκαίο.
Για να είναι ένας έρωτας αξέχαστος πρέπει τα τυχαία να συναντιόνται σ'
αυτόν απ'την πρώτη στιγμή,
όπως τα πουλιά πάνω στους ώμους του Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης..


απο χτες,διαβαζω -ξανα μετα απο χρονια-την αβασταχτη ελαφροτητα του ειναι...
και θυμαμαι καποια κουβεντα ,καπου,καποτε,για τις συμπτωσεις ,ολη μου η ζωη ειναι γεματη απ αυτες..αλλα
δεν ειναι αυτο το θεμα μου σημερα..
βλεπεις,υπαρχει παντα η -αληθινη και παντα αναπαντεχη -ζωη  που οτι κι αν αποφασιζουμε,κανει -παντα-τα δικα της..
γυναικες...