Καθε πρωϊ κατεβαινω με τα ποδια απο το σπιτι μου στο γραφειο.Ειναι πολυς καιρος τωρα που το κανω,περναω μεσα απο το παρκο,με τους περισσοτερους -μονιμους-περιπατητες εχουμε γνωριστει πια,και ανταλασσουμε καλημερες..

Σημερα το πρωι,ειδα απο μακρυα ενα ζευγαρι,καινουργιοι θαμωνες του παρκου,εκεινη καθιστη μ ενα βιβλιο στα χερια,εκεινος ορθιος να την κοιτα και να της μιλα..
ηταν σκηνη με τιτλο..να στα πω λιγο,να δεις αν τα εχω μαθει?

Χαμογελασα βλεποντας τους,και συνεχισα να χαμογελω περνωντας απο διπλα τους.
ο νεαρος με ειδε,εχασε τον ειρμο του,κομπιασε,μια ,δυο φορες,σταματησε και με κοιτουσε..
μου χαμογελασε.
του ειπα,μη σταματας,συνεχισε,μη ντρεπεσαι..
απαντηση
δεν ντρεπομαι,σας ειδα να ειστε χαρουμενη,και τωρα ειμαι κι εγω!!!

Σκασαμε κι οι τρεις στα γελια,καλημεριστηκαμε,και συνεχισαμε τη μερα μας λιγο περισσοτερο
αισιοδοξοι απο πριν!!