δυσκολο να  γινω καλα..δυσκολο,μα οχι ακατορθωτο..

ειναι,βλεπεις,που εχω μια εκ γενετης απεχθεια στις μισοτελειωμενες ιστοριες..
ξεχωριστη θεση εχουν στη μνημη μου αυτα που δεν ειπα..αυτα που δεν εκανα..
μια κουβεντα που επνιξα αναμεσα στα δοντια..μια αντιδραση που δεν αφησα να φανερωθει..

ή που δεν τολμησα..αυτα τα θυμαμαι πιο ζωντανα απο τα αλλα που εγιναν..
οταν κλεινει ο κυκλος,αποκτα δικη του δυναμικη και απομακρυνεται..σαν τους κυκλους που κανει το νερο μολις πεταξεις μεσα ενα βοτσαλο..
ενας  ανολοκληρωτος κυκλος,ειναι σαν μια πληγη που αιμμοραγει..δεν μπορει να γιανει..δεν μπορεις να απομακρυνθεις απο εκει,γιατι σαν πληγη σε πονα,και σου ζητα βοηθεια..βοηθεια ..

τι καθομαι και σου γραφω πρωινιατικα..

μεσολαβησε διαλειμμα Λιλιπουπολης..ξεκαρδιστηκα,μα στο τελευταιο επεισοδιο ,αυτο με το χρυσαλιφουρφουρο..βουρκωσα..δεν το πιστευω..σηκωθηκα και βγηκα στο μπαλκονι..κοιταξα εξω την πολη που ξυπνα σιγα σιγα λουσμενη με μια στραφταλιζουσα  πρωινη παχνη..

τωρα?εφυγαν οι σκεψεις,πεταξαν..για τι μιλουσα?τι με ποναει?

οτι απεμεινε μισο..σαν ανασα ..μια κοφτη και γρηγορη ανασα...σαν αναφιλητό..







https://www.youtube.com/watch?v=duuz1wlg0Vw