εμπνευση..λειτουργουσες ως εμπνευση..
η καλυτερη περιγραφη που θα μπορουσα να κανω για σενα..
το μονο που εχω..η επιδραση σου επανω μου..
ειχα μεγαλη αναγκη απο εναν "δυνατο"συνομιλητη..
φανηκε,νομιζω..
τεραστια αναγκη να μιλησω..σε καποιον που θα καταλαβαινε..
εψαχνα αφορμες να σε παρω τηλεφωνο..προσεχα τις λεξεις που θα χρησιμοποιησω..τις εβαζα στη σειρα μετα απο σκεψη,χτενιζα το λογο μου οπως θα χτενιζα ενα κειμενο προς δημοσιευση..που?πουθενα,θελω να σου πω..

ποσα θελω να σου πω..ακομα σου μιλαω..καθε μερα σου μιλαω..
χωρις εμπνευση πια..δε λεω πολλα..δεν ακους,ετσι κι αλλιως..δεν εισαι εδω,δεν εισαι πουθενα
ψεμματα
εισαι
εκει που ησουν παντα,και πριν και κατα τη διαρκεια και μετα..(το δικο μου πριν και μετα)
ζεις τη ζωη σου,συνεχιζεις ο,τι εκανες ετσι κι αλλιως..

κι εγω αυτο δεν κανω?μμ..μαλλον ναι..χωρις εμπνευση.και με τεραστια προσπαθεια..δεν μπορω να συγκεντρωθω..
να,κοιτα πως γραφω αποψε..
ειμαι εγωϊστρια,ειπες καποια στιγμη..ναι,ειμαι..
δεν μπορω να δω τι ειναι αυτο που σε κραταει μακρυα..δεν θελω να εισαι μακρυα.
νομιζα οτι θελαμε τα ιδια πραγματα..νομιζα οτι..οσο καλο μου εκανες εσυ,αλλο τοσο σου εκανα κι εγω..ετσι δεν ελεγες?οτι ηρεμουσες μαζι μου..
εσενα σκεφτομαι,κι ολα ειναι καλυτερα..θυμασαι?

εβρισκα τραγουδια να σου στειλω..διαβαζα τα παντα με μεγαλυτερη  προσοχη για να εχω τη χαρα να το κουβεντιασω μαζι σου .μετα.
εβγαζα φωτογραφιες για να δεις μεσα απ τα ματια μου..σε σκεφτομουν και χαμογελουσα..
περιμενα να περασει η ωρα,να φτασει η ωρα που θα ξεκινουσαμε εκεινα τα ατελειωτα τηλεφωνηματα.. μεχρι να χαραξει..
μ ενα τηλεφωνο που η μπαταρια του αδειαζε,ξελιγωνοταν στη διαρκεια της νυχτας..το αλλαξες ποτε?

το τηλεφωνο που με προετρεψες να παρω,απο τοτε που το πηρα,μενει σιωπηλο..τον πρωτο καιρο,νομιζαν στο γραφειο  οτι εχω κολλησει με τη "νεα τεχνολογια"...κι εγω κοιταζα αν εχω μηνυμα..εις ματην..
δεν απαντα,δεν εμφανιζεται,δεν επιστρεφει..
κι αυτο μ αρεσε..το ποσα τραγουδια ηξερες..μπορουσαμε να κουβεντιαζουμε με στιχους..
γαμωτο μου..


ειναι περιεργο..πολυ περιεργο,συμφωνω..εχω σηκωσει τα χερια ψηλα..δεν καταλαβαινω τιποτα..μονο αυτο που νοιωθω..κι ειχα χρονια,πολλα χρονια να νοιωσω ετσι..
να επιθυμω τοσο πολυ εναν ανθρωπο..να το πω? που δεν εχει εικονα..δεν εχω εικονα..
 εικονα απο σενα..μονο τον ηχο της φωνης σου..και την προφορα..
γελαω..μου ειχε φανει τοσο παραξενη στην αρχη..μ αρεσε ομως..ακομα μ αρεσει..
η απουσια των αισθησεων,κι ομως,τοσο εντονη η παρουσια σου..
μου συμβαινει ακριβως αυτο που περιγραφουν στα βιβλια ψυχολογιας..δεν ερωτευομαστε τον αλλον,αλλα το πως ειμαστε εμεις οταν ειμαστε μαζι του..κι ημουν ,ενοιωθα πολυ καλα μαζι σου..
αυτο δεν επρεπε να το πω..
αλλα..αυτο νοιωθω,ολα τα συμπτωματα ,γιατρε μου,εκει οδηγουν..

και πηγες και ανεβασες εκεινο το τραγουδι,και εψαχνα σαν τρελλη.. να βρω τι λενε τα λογια ..
και  βρηκα.. κι εμεινα ν αναρωτιεμαι ..γιατι ..γιατι  δεν πας ποτε σ εκεινο το μερος..πως μπορει  καποιος να κλειδωνει ενα μερος της καρδιας του και να πεταει τα κλειδια..
Πες μου τον τροπο.. Θελω να το κανω κι εγω..

https://www.youtube.com/watch?v=uGlFTOBdPBc