Σήμερα το απόγευμα έκανα siatsu.Γύρισα σπίτι,και έβαλα στο πικάπ τα κατά Ματθαίον πάθη...Να ναι καλά ο φίλος που ήρθε χτες και το ανέσυρε από τη σιωπή..(1)
Άνοιξα το vinsanto της Ανθής...Κλείνει χρόνο σχεδόν εδώ .Στο ντουλάπι.Έφτασε η ώρα να μιλήσει.Να βγει απ τη σιωπή του...(2)
Τσιγάρα Cohiba...Ό,τι απέμεινε από τα δώρα του.Τελειώνουν.Ευτυχώς.Δεν θέλω να μιλάω γι αυτό.Δεν θέλω να ξανακούσω τίποτα γι αυτό.Σωπάστε ,παρακαλώ.Μου κάνει κακό..(3)
ότι μου κάνει κακό,κόβεται.μαχαίρι.επιτέλους,έχω φωνή (4)
και τώρα δεν θέλω να σας μιλήσω(5).αφήστε με,παρακαλώ.δεν θέλω να ξέρω ,δεν θέλω απόψε να μοιραστώ.
με κανέναν, ξανά,τίποτα
μην πετάτε διαμάντια στα γουρούνια (γεια σου,blanche..)
είμαστε καλά εδώ.ο Souros ,εγώ και ο Lucky το μικρο διαβολάκι ...το γατί που γέμισε το σπίτι ήχους και δρώμενα
πέφτουν πράγματα,μας ξυπνάει αποφασίζοντας να παίξει με τα πόδια μας(στην καλύτερη)και ..παίζει...όταν δεν κοιμάται....(6)
τα πάντα μπορούν να είναι παιχνίδι..
και η αθωότητά του με κάνει να γελώ.και η άγνοια κινδύνου να τρομάζω...στουκάρει παντού,και σηκώνεται και συνεχίζει το παιχνίδι...ανακαλύπτει τον κόσμο καθημερινά.και κάθε μέρα του φαίνεται αλλιώτικος.και μ αρέσει να το βλέπω ,ξεχνιέμαι έτσι
έτσι κάπως θα ήταν αν είχα ένα παι (7)
Σώπασε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου